نقد فیلم تصور | با درخشش لیلا حاتمی و مهرداد صدیقیان!

تفاوت در المان‌ها و شخصیت‌ها باعث تفاوت در موضوعات نیز می‌شود. درام ها مفاهیم و مضامین بزرگ تری را بررسی می کنند که بر بی عدالتی، نابرابری، فساد و هنجارهای اجتماعی تمرکز دارند. در حالی که ملودرام‌ها مثل آنچه که در تحلیل فیلم سینمایی تصور مد نظر داریم این مضامین را در بطن اصلی خود بررسی می‌کرد، داستان‌هایی که امروزه در سینما و تلویزیون می‌بینیم، تم‌های محدودی دارند. مضامین این داستان ها معمولاً فردی و بسیار عاطفی هستند مانند عشق و خانواده.

خاستگاه تئاتری ملودرام ناگزیر به همه اشکال داستان سرایی سرایت کرده است. آثار ملودراماتیک را می‌توان در ادبیات، سینما و تلویزیون یافت. مورد دوم به طور بحثی بیشترین تأثیر را از این سبک داستان گویی داشته است. تلویزیون علاقه منحصر به فردی به خطوط داستانی هیجان انگیز و پیچش و چرخش‌های احساسی دارد.

برنامه‌های تلویزیونی، فیلم‌های سینمایی این چنینی و… همگی در این دسته قرار می گیرند. چیزی که این نوع مولفه‌ها را در نقد فیلم تصور علی بهراد بسیار محبوب می‌کند، لحظات غیرمعمول و هیجان‌انگیز فیلم است. صحنه‌های ترسیم شده در این فیلم در نهایت جذاب هستند، اما با این وجود تا حدودی هم غیر معمول به نظر می‌رسند.

نکته دیگری که در نقد و تحلیل فیلم تصور باید بگوییم اینکه اشتباه رایجی که مردم هنگام دسته بندی این داستان ها مرتکب می شوند، اشتباه گرفتن داستان های احساسی با ملودرام است. ملودرام‌ها احساسی هستند، اما همه فیلم‌های احساسی ملودرام نیستند. این فیلم بدون شک احساسی است اما واجد شرایط یک اثر شاخص نیست زیرا داستان فیلم بر اساس یک داستان ساختگی است و با طرحی واقع گرایانه به شخصیت‌های خودش پرداخته که روی فیلم به خوبی سوار نمی‌شود.

در نقد فیلم تصور لیلا حاتمی را نباید فراموش کرد؛ چرا که زیاد با چیزی که دارد بازی می‌کند همخوانی ندارد و در نهایت خارج از دایره واقع گرایانه فیلم قرار می‌گیرد.

همچنین شما می‌توانید برای اطلاع و مطالعه بهترین نقدهای روز ایران و جهان، سایت نشریه ایماژ را دنبال کنید.