۱۰ تا از ترسناک ترین شخصیت فیلم ترسناک در تاریخ سینما

۱۰ تا از ترسناک ترین شخصیت فیلم ترسناک که دنیای فیلم و سریال‌ها را تغییر دادند مهمان این مقاله ایماژ هستند. اسم شخصیت های ترسناک گاه خودشان به تنهایی آنقدر جذابیت دارند که بار یک فیلم را به دوش می‌کشند. مثلا دراکولای برام استوکر، هانیبال سکوت بره‌ها یا حتی نورمن فیلم هیچکاک! شخصیت های ترسناک فیلم های هالیوودی حتی گاهی انقدر موفق عمل کرده‌اند که گاهی در سینما کشته داده‌اند! در این مقاله قرار است به سراغ وحشتناک ترین شخصیت های ترسناک در تاریخ سینما و تلویزیون جهان برویم پس همراه ما باشید.

۱۰ شخصیت برتر فیلم های ترسناک

پیش از اینکه به سراغ معرفی شخصیت های ترسناک فیلم های  هالیوودی برویم؛ در جدول زیر می‌توانید به صورت مختصر با اسامی و امتیاز این فیلم‌ها آشنا شوید.

دوست دارید بدانید که وحشتناک ترین شخصیت های ترسناک در تاریخ سینما و تلویزیون جهان کدام‌ها هستند؟ پس با ما همراه باشید.

۱. صورت چرمی در فیلم اره برقی تگزاس (۱۹۷۴)

لدرفیس (با بازی گانار هانسن) یکی از هولناک‌ترین و دلهره‌آورترین و ترسناک ترین شخصیت فیلم ترسناک محسوب می‌شود؛ چراکه همان‌طور که از نامش پیداست، ماسکی از پوست صورت قربانیانش تهیه کرده و بر چهره می‌زند. مشاهده‌ی لحظه‌ای از حضور لدرفیس در فیلم کشتار با اره‌برقی در تگزاس، قربانیان را برای مدتی در شوک و بی‌حرکتی فرو می‌برد—مشابه تأثیر نگاه مدوسا که انسان را به سنگ تبدیل می‌کرد. البته او به چنین مزیتی نیازی ندارد، زیرا با اره‌برقی همیشگی‌اش می‌تواند هر کسی را به سادگی از میان بردارد. با وجود آن‌که فیلم هیچ‌گونه جنبه‌ی طنزآمیزی ندارد، توب هوپر، کارگردان اثر، در توصیف انگیزه‌های شخصیت لدرفیس برای قتل نوجوانان در نسخه‌ی اصلی فیلم، توضیحی همراه با طنزی تلخ ارائه داده است. او گفته بود: «این روز برای لدرفیس واقعاً روز ناخوشایندی بود. مدام با خود فکر می‌کرد: “این همه نوجوان از کجا سر و کله‌شان پیدا می‌شود؟”»

مطالعه بیشتر: آشنایی با ۱۰ تا از ترسناک ترین فیلم های جهان که کشته داده.

۲. جان کریمر در فرانچایز اره (۲۰۰۳)

طرفداران عزیز، با این مرد وارد بازی نشوید! جان کرِیمر (با بازی توبین بل) یکی از باهوش‌ترین و بی‌رحم‌ترین شخصیت‌های منفی در تاریخ فیلم‌های ترسناک است. در فیلم اصلی اره (۲۰۰۴)، کرِیمر در تلاش است تا درس مهمی درباره‌ی ارزش زندگی به دکتر گوردون (با بازی کری الویس) بدهد، آن هم با به بند کشیدن او و یک عکاس در یک حمام بزرگ و زنجیر کردن‌شان. بدون اینکه چیزی لو دهیم، تنها یک راه برای فرار از تله‌ی جیگسا وجود دارد: یک اره. توبین بل، بازیگر نقش جیگسا، اما نگاهی عمل‌گرایانه‌تر به موفقیت مالی این فیلم داشت. او با لبخند گفت: «چند قسط عقب‌افتاده‌ی ماشین داشتم که باید پرداخت می‌کردم.» جان کریمر در این فیلم بی شک جزو ۱۰۰ شخصیت برتر فیلم های قرار گرفته است.

۳. ساداکو یامورا در فیلم حلقه (۲۰۰۲)

«هفت روز.» همین جمله‌ی کوتاه، وقتی در گوشی تلفن به آرامی زمزمه می‌شود، کافی‌ست تا لرزه بر اندامت بیفتد. در فیلم رینگو (۱۹۹۸) و نسخه‌ی آمریکایی آن حلقه (۲۰۰۲)، هر کسی که آن نوار ویدیویی مرموز را تماشا کند، اخطاری یک‌هفته‌ای دریافت می‌کند — و تنها راه نجات از مرگ این است که نوار را کپی کرده و به فرد دیگری نشان دهد. در ادامه‌ی داستان مشخص می‌شود که همه‌ی این اتفاقات به سمارا مورگان (یا ساداکو یامامورا در نسخه‌ی ژاپنی) بازمی‌گردد؛ روحی با قدرت‌های ذهنی و عطشی برای انتقام. تصویر سمارا با موهای بلند و سیاهی که چهره‌اش را پوشانده و دست‌هایی که بی‌جان در دو طرف بدنش آویزان‌اند، اثری ماندگار در فرهنگ عامه برجای گذاشته است. و آن نگاه مرگبارش، لحظه‌ای که از تلویزیون بیرون می‌خزد، برای همیشه در ذهن‌مان حک شده است.

۴. پازوزو در فیلم جن گیر (۱۹۷۳)

زمانی که جن‌گیر در سال ۱۹۷۳ برای نخستین‌بار اکران شد، تماشاگران با صحنه‌هایی روبه‌رو شدند که تا آن زمان در سینما سابقه نداشت—به‌ویژه تصاویر و صداهای هولناکی که از دختربچه‌ی ۱۲ ساله‌ای به نام ریگن (با بازی لیندا بلر) پس از تسخیر شدن توسط شیطانی به نام پازوزو شنیده می‌شد. از صحنه‌ی تکان‌دهنده‌ای که ریگن با صلیب به اندام تناسلی خود آسیب می‌زند گرفته تا زبان زننده و توهین‌آمیزی که متوجه کشیش‌ها می‌کند… دلایل زیادی وجود دارد که چرا گفته می‌شود برخی از بینندگان در جریان نمایش فیلم از شدت ترس و شوک بیهوش شده‌اند.

در طول فیلم، تنها در ابتدای داستان مجسمه‌ای از پازوزو را می‌بینیم و در بخشی دیگر، نگاهی گذرا به چهره‌ی رنگ‌پریده و شبح‌گونه‌ی او می‌اندازیم؛ اما وحشت واقعی نه در ظاهر این شیطان، بلکه در فساد کامل و عمیقی‌ست که بر روح و جسم یک کودک معصوم چیره می‌شود—تا جایی که دیگر هیچ اثری از معصومیت او باقی نمی‌ماند. شما می‌توانید نقد فیلم جن گیر را در نشریه ایماژ بصورت کامل بخوانید.

۵. بروسِ کوسه در فیلم آرواره‌ها (۱۹۷۵)

اشعه‌ی فرابنفش را فراموش کنید؛ در تابستان سال ۱۹۷۵، استیون اسپیلبرگ کارگردان نامدار، دلیل تازه‌ای برای وحشت هنگام شنا در دریا به جهان معرفی کرد. شخصیت منفی فیلم آرواره‌ها (Jaws)، کوسه‌ی سفید عظیم‌الجثه‌ای به نام «بروس» است که بی‌وقفه حمله می‌کند—و قربانی‌هایش را با هیچ معیار خاصی انتخاب نمی‌کند. هر کسی می‌تواند هدف او باشد. این فیلم نه‌تنها یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های ترسناک تاریخ سینما را خلق کرد، بلکه نخستین بلاک‌باستر تابستانی نیز محسوب می‌شود. امروزه تقریباً تمام فیلم‌های مهم و پرفروش در فصل تابستان اکران می‌شوند، اما آغاز این سنت را باید مدیون آرواره‌ها دانست.

البته کوسه‌ی مکانیکی فیلم، به‌خاطر مشکلات فنی‌اش، به بدنامی شهرت یافته است—مسئله‌ای که اسپیلبرگ را به‌شدت آزرده بود. او در برنامه‌ی دیک کاوت شو توضیح داد: «اشتباه بزرگی مرتکب شدند و کوسه را برای آب شیرین ساختند. با اینکه همه می‌دانستند قرار است در اقیانوس اطلس فیلم‌برداری کنیم، ولی به دلایلی نامعلوم آن را برای آب شیرین طراحی کرده بودند.»

مطالعه بیشتر: نقد فیلم یک مکان ساکت

۶. جیسون وورهیز در فرانچایز جمعه سیزدهم (۱۹۸۰-۲۰۰۲)

تحول شخصیت جیسون وورهیز از پسری خزه‌پوش که در فیلم جمعه سیزدهم (۱۹۸۰) ناگهان از دریاچه‌ی کریستال بیرون می‌جهد آغاز شد، اما در ادامه—و به طرز باورنکردنی—در جیسون ایکس (۲۰۰۱) به یک سایبورگ شبیه آرنولد شوارتزنگر تبدیل شد. با این حال، تمام نسخه‌های این شخصیت یک ویژگی مشترک دارند: جیسون را نمی‌توان کُشت. شان اس. کانینگهام، کارگردان جمعه سیزدهم، به همراه فیلمنامه‌نویس آن، ویکتور میلر، مسیر شکل‌گیری این شخصیت را با انتخاب آری لِهمن در نقش جیسون نوجوان آغاز کردند—همان کسی که در پایان فیلم اول به آلیس (با بازی آدریِن کینگ) حمله می‌کند.

اما جالب است بدانید که اگر مخالفت همسر کانینگهام نبود، او قصد داشت پسر خودش، نوئل، را برای این نقش انتخاب کند. نوئل بعدها در این‌باره توضیح داد: «مادرم گفت: ‘دیوانه شدی اگر فکر می‌کنی اجازه می‌دم بچه‌ام چهار ساعت توی دریاچه‌ای در وسط پاییز نیوجرسی بگذرونه، فقط برای اینکه تو بتونی فیلم احمقانه‌ت رو بسازی!’» البته نوئل تأکید کرد که هیچ دلخوری یا کینه‌ای از تصمیم مادرش به دل ندارد.

۷. پنی وایز در ایت (۱۹۹۰-۲۰۱۷)

این شخصیت ممکن است به‌تنهایی مسئول ترس غیرمنطقی نسل‌های متمادی ما از دلقک‌ها باشد. حالا چه به کولروفوبیا (ترس از دلقک‌ها) مبتلا باشید یا نه، نمی‌توان تاثیر دلقک ساکن فاضلاب، پنی‌وایز، و نسخه‌های مختلف آن را در کتاب اصلی استفن کینگ، مینی‌سریال ۱۹۹۰، و دو فیلم پرفروش از اواخر دهه ۲۰۱۰ انکار کرد. البته، پنی‌وایز تنها خود را به‌عنوان دلقک معرفی می‌کند؛ در واقع، با یک موجود شیطانی که قابلیت تغییر شکل دارد روبه‌رو هستیم، موجودی که عمدتاً بر روی کودکان و بزرگ‌ترین ترس‌های آن‌ها شکار می‌کند. همان‌طور که اعضای “باشگاه بازندگان” که در شهری به نام دری در ایالت مین بزرگ شدند، می‌دانند، برخورد با پنی‌وایز برای سال‌ها در ذهن شما باقی خواهد ماند.

مطالعه بیشتر: نقد فیلم احضار

۸. فردی کروگر در فرانچایز کابوس در خیابان الم (۱۹۸۴-۲۰۱۰)

«یک، دو، فردی به سراغت میاد…» فردی کروگر (با بازی رابرت انگلوند)، شکارچی رویاها، منحصر به‌فردترین و خطرناک‌ترین شخصیت منفی در میان قاتلان است، زیرا می‌تواند وارد رویاهای قربانیانش شود. و اگر کروگر کسی را در دنیای رویا بکشد، آن شخص در دنیای واقعی نیز می‌میرد! کابوس در خیابان الم (۱۹۸۴) به‌طور قطع ترسناک‌ترین قسمت از مجموعه فیلم‌های این فرنچایز است، اما با هر فیلم جدید، شخصیت کروگر بیشتر و بیشتر اغراق‌آمیز و فریبنده می‌شود.

فقط کشتن بچه‌های خیابان الم برای کروگر کافی نبود. نه، او باید قبل از کشتن آن‌ها، با یکی از دیالوگ‌های مشهورش آن‌ها را مسخره می‌کرد. انگلوند این نقش پرطرفدار را پس از آنکه دیوید وارنر به دلیل تداخل در برنامه‌ریزی پروژه را ترک کرد، به دست آورد. انگلوند گفته بود که به جذابیت همبازی‌هایش، هدر لانگنکمپ و جانی دپ، حس حسادت می‌کرد و از همان احساس ناراحتی برای پیدا کردن بخشی از خشم در شخصیت خود استفاده کرد.

۹. گوست فیس در فرانچایز جیغ (۱۹۹۶-۲۰۲۳)

«فیلم ترسناکت چی بود؟» این سوال را از طریق تلفن جواب ندهید، زیرا این یکی از ترفندهای معروف «گست‌فیس» است. اما نکته‌ی جالب‌تر و هوشمندانه‌تر در تمایز این شخصیت از دیگر قاتلان ترسناک این است که او قربانیانش را با استفاده از قوانین فیلم‌های ترسناک علیه خودشان می‌کشد. چندین بازیگر نقاب معروف گست‌فیس را در مجموعه‌ی جیغ بر تن کردند، اما یکی از جذاب‌ترین‌ها بیلی لوماس (با بازی اسکیپ اولریچ) در فیلم اصلی است.

اولریچ به نقش دوست‌پسر سیدنی پرسکات (با بازی نوِو کمپبل) علاقه‌مند شد زیرا شخصیت او برخلاف دیگر شخصیت‌های معمول در این سبک فیلم‌ها، به‌صورت یک پسر همسایه‌ی ساده نوشته نشده بود. اما اولریچ تقریباً در فیلم به یک علاقه‌مند عاشقانه‌ی دیگر می‌پرداخت. مولی رینگ‌والد پیشنهاد ایفای نقش سیدنی را دریافت کرده بود، اما او تصمیم گرفت که آن را نپذیرد زیرا در آن زمان، ۲۷ ساله بود و نمی‌خواست دوباره نقش یک دانش‌آموز دبیرستانی را بازی کند. نقد فیلم جیغ را در نشریه ایماژ بخوانید.

۱۰. هانیبال لکتر در سکوت بره‌ها (۱۹۹۱)

به دلیل ناتوانی در متوقف کردن یک قاتل سریالی به نام «بوفالو بیل»، مأمور ویژه کلاریس استارلینگ (با بازی جودی فاستر) مجبور می‌شود تا برای دستگیری این قاتل وحشی با دکتر هانیبال لکتِر (با بازی آنتونی هاپکینز)، که با وجود نابغه بودن خطرناک است، همکاری کند. طرفداران سریال تلویزیونی مانک شاید متوجه نشوند، اما کاپیتان استاتلمایر محبوب‌شان در واقع همان بازیگر بوفالو بیل، تد لوین، است. با این حال، این هانیبال لکتِر است که به عنوان یکی از بهترین شخصیت‌های منفی در تاریخ فیلم‌های ترسناک شناخته می‌شود. برای بازی بی‌نظیر او در نقش لکتِر که فصول فوا-بین می‌خورد و کیانتی می‌نوشد، هاپکینز تنها دومین بازیگری شد که در تاریخ سینما جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر مرد را در ژانر ترسناک به‌دست آورد.

اگر نقد فیلم و سریال را دوست دارید، می‌توانید نشریه ایماژ را دنبال کنید تا بهترین نقد فیلم و سریال‌های روز دنیا را مطالعه نمایید.